ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย
สวัสดีค่ะ ท่านผู้สนใจในธรรมทุกท่าน
ภัยใหญ่ที่รอดได้ยากก็คือ อกุศล จะรอดจากอกุศลที่ท่วมล้นใจในแต่ละวันได้อย่างไร ทางที่จะรอดได้นั้นไม่ใช่ด้วยความเป็นเรา หรือความเป็นตัวตน.....ตั้งแต่ตื่นเช้ามา เคยคิดบ้างไหมว่า จะรอดพ้นจากอกุศลและกิเลสอันเป็นเครื่องเศร้าหมองแห่งจิต สำหรับผู้ที่ไม่ได้ฟังพระธรรม และไม่เห็นประโยชน์ของพระธรรม ก็จะไม่คิดที่จะฟังพระธรรม เพื่อขัดเกลากิเลสที่เศร้าหมอง ไม่คิดที่จะกระทำกรรมดีให้มากขึ้น จนสามารถรอดพ้นจากภัยใหญ่ได้....คนที่ไม่ได้ฟังธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ก็เหมือนคนที่มีชีวิตอยู่ในโลกมืดสนิท เป็นโลกอีกโลกหนึ่ง ซึ่งเต็มไปด้วยภยันตราย เพียงแค่ตาเห็น หลังจากนั้นก็เต็มไปด้วยความคิดสารพัด เป็นเรื่องของกุศลบ้างและอกุศลบ้าง ส่วนใหญ่แล้วก็จะคิดเรื่องอกุศล ก็ยังไม่รู้ว่าเป็นภัยใหญ่ของชีวิต
สำหรับผู้ที่มีโอกาสได้ฟังธรรม และพิจารณาธรรมอยู่เนื่อง ๆ ก็จะเริ่มรู้ถึงภัยใหญ่ของชีวิตว่าเป็นอย่างไร อกุศลและกิเลสมีมาน้อยแค่ไหนตั้งแต่เช้ามา กิเลสและอกุศลซึ่งเกิดทางตาบ้าง ทางหูบ้าง ทางจมูกบ้าง ทางลิ้นบ้าง ทางกายและทางใจบ้าง แล้วจะรอดจากภัยใหญ่นี้ได้อย่างไร....ทางที่จะรอดจากภัยใหญ่ก็คือ เริ่มด้วยการฟังพระธรรมให้เข้าใจ ซึ่งมีหนทางเดียว ขณะที่ฟังเข้าใจก็เป็นกุศล และเป็นเหตุปัจจัยนำมาซึ่งกุศลอื่น ๆ ซึ่งเกิดเพราะความเห็นถูก (สัมมาทิฎฐิ) ความเข้าใจถูก ถ้าคิดถึงภัยใหญ่ของสังสารวัฎฎ์ เหมือนคนจมอยู่ในห้วงน้ำ คืออกุศล และทางที่จะพ้นจากน้ำหรืออกุศล หรือพ้นจากสังสารวัฎฎ์จะมีไหม และจะต้องอบรมเจริญกุศลอย่างไร ด้วยความเพียรและความอดทนอย่างไร
ดังนั้นผู้ที่เห็นประโยชน์ของพระธรรม จึงต้องฟังพระธรรมด้วยความเป็นผู้ตรง ไม่หวังในการประจักษ์แจ้งหรือความเป็นพระอริยบุคคล ไม่หวังและไม่รอในผลใด ๆ ในขณะที่กำลังฟังธรรม ก็มีธรรมปรากฏ แล้วเข้าใจสภาพธรรมที่ปรากฏแค่ไหน ต้องอาศัยความเพียรและความอดทน ฟังแล้วฟังอีกซ้ำ ๆ จนเป็นความเข้าใจ (ปัญญา) เพิ่มขึ้นและมั่นคง เข้าใจว่าทุกอย่างเป็นธรรมะ ซึ่งเกิดขึ้นเพราะมีเหตุปัจจัย เพราะฉะนั้นอะไรจะเกิดก็ต้องเกิดแล้วก็ดับไป ธรรมทั้งหลายเป็นอนัตตา ไม่ใช่ตัวตน สัตว์ บุคคล บังคับบัญชาไม่ได้
สำหรับบทความนี้ หากมีข้อความผิดพลาดประการใด ผู้เขียนขอกราบขอขมาแด่พระรัตนตรัย และขออโหสิกรรมจากท่านผู้อ่านไว้ ณ ที่นี้ด้วย....ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกท่านด้วยค่ะ
